Japonia
Niemal każdy zna wizerunek gejszy – kobiety, która, gdy się uśmiecha, zasłania usta, by nie pokazać żółtych, kontrastujących z wybieloną twarzą zębów. Strój gejszy składa się z trzech elementów – kimona, nagajuban (szaty pod kimonem) i obi (szerokiego pasa). Strój może ważyć nawet kilkadziesiąt kilogramów. Gejsze nie noszą bielizny, aby nic nie odznaczało się pod ubraniem.
Rosja
Lud syberyjskich autochtonów, Czukczów, wyróżnia się własnym strojem. Wykonywany był z tego, co Czukczowie mieli do dyspozycji – głównie skór fok i reniferów. Kobiety nosiły futrzany kombinezon i buty do kolan. Bardzo ważna była biżuteria – bransoletki i naszyjniki oraz tatuaże. Najpopularniejsze były dwie kreski od nosa do czoła. Tradycyjnie kobiety zaplatały włosy w warkocze.
Wietnam
Tradycyjnym strojem w tym kraju jest áo dài – rodzaj przylegającej do ciała długiej tuniki z wysokimi rozcięciami wraz ze spodniami. Strój noszą zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Tkanina oraz kolory określały stan cywilny kobiety. Panny nosiły pastelowe kolory i delikatne, zwiewne tkaniny. Dla starszych kobiet przeznaczone były grubsze, aksamitne, bogato malowane lub haftowane materiały.
Indie
Przy sari krawiec nie ma wiele pracy, ponieważ najważniejsza jest tu sztuka drapowania pasa materiału mierzącego nawet 6 metrów. Istnieje kilkanaście wersji układania sari, uzależnionych od regionu. Pod sari kobiety zakładają krótkie bluzki z rękawkami i cienkie spódniczki. Biurowa wersja sari ma bardziej zabudowaną bluzkę – zakrywającą talię i z nieco dłuższymi rękawami.
Ukraina
Ukraiński strój ludowy występował w różnych regionach dzisiejszej Rosji, Ukrainy, Białorusi, Słowacji, Mołdawii, Rumunii i oczywiście Polski. Dlatego też nie ma jednego, wspólnego wzoru. Charakterystyczna jest płócienna, haftowana koszula, kolorowa spódnica, zapaska, odświętny bezrękawnik, kaftan z rękawami oraz wierzchnie okrycie – świta.
Boliwia
Charakterystyczne spódnice do dzisiaj są noszone przez Boliwijki indiańskiego pochodzenia. Dawniej był to strój hiszpańskich chłopek, który został narzucony przez władze kolonialne rdzennym mieszkańcom Boliwii. Spódnice, czyli polery, wykonywane są z wełny lub bawełny. Mogą być mocno marszczone lub uszyte z wielu falban. Mężatki noszą meloniki prosto, a panny – przekrzywiony.
Niemcy
Bawarski strój ludowy jest bardzo chętnie wykorzystywany podczas słynnej piwnej imprezy. Dirdnl, bo tak nazywa się ten zestaw, składa się z gorsetu, bluzki, spódnicy i fartucha. Strój na lato szyty jest z cieńszych, jasnych materiałów, na zimę – z grubszych tkanin w ciemniejszych kolorach. Fartuch zawiązany z lewej strony oznacza pannę, z prawej – mężatkę, a z tyłu – wdowę.
Hiszpania
Damski strój od razu przywodzi na myśl flamenco. To kolorowa lub jednobarwna suknia, bogato zdobiona falbanami, które „tańczą” z każdym ruchem. Obowiązkowymi dodatkami są pochodzący z Chin wachlarz i mantyla, czyli koronkowa ozdoba wpinana w kok. Często rozbudowana, wystająca ponad głowę.
Kenia
Masajowie, półkoczowniczy lud zamieszkujący Kenię i Tanzanię, jest jedną z najlepiej znanych afrykańskich grup etnicznych. Kobiety najczęściej noszą niebieskie lub czerwone płótna zawijane dookoła ciała. Bardzo ważnym elementem są ozdoby – kolczyki i naszyjniki wykonane z paciorków. Tu kolor również nie jest przypadkowy. Biały oznacza pokój, niebieski – wodę, a czerwony – odwagę.
Grecja
Mieszkanki Krety szczególnie wyróżniały się na tle europejskich kobiet – nosiły długie spodnie. Na nie dopiero nakładały białą spódnicę i fartuch lub dwa (jeden z przodu, drugi z tyłu). Fartuch powinien być biały w czerwony pasy. Do tego zakładały czarny, krótki żakiet haftowany złota nicią.
